Jak zawsze, wśród Linuksów można wskazać wiele sposobów na konfigurację jednego rzeczy. W przypadku konfigurowania interfejsów sieciowych natomiast jest to dość podobne w większości systemów operacyjnych z tej rodziny.

W tej notatce znajdują się trzy sposoby konfiguracji:

• "klasyczny" - użycie pliku /etc/network/interfaces,
• "konsolowy", polecany w dzisiejszym świecie - użycie polecenia ip,
• oraz graficzny.

Najczęstszym dziś sposobem jest jednak konfiguracja sieci z wykorzystaniem netplanu. Zostanie on omówiony w osobnym wpisie.